dzień matki w japonii

Patrycja Yamaguchi po raz pierwszy wybrała się w podróż do Japonii jeszcze jako studentka. Wyspiarskie państwo spodobało jej się tak bardzo, że postanowiła osiąść tam na stałe. Co więcej, zdecydowała się zostać licencjonowanym przewodnikiem po tym niezwykłym kraju, a nawet napisać o nim książkę. Pradawna nauka o origami o tak wielkim potencjale przeszła długą drogę od papieru, od skomplikowanych i niezwykłych figur, do ozdób i przedmiotów codziennego użytku. W Dniu Origami zachęca się ludzi do tworzenia origami, a wykonany wzór może stanowić świetny upominek dla znajomych. W ten dzień organizowane są zajęcia w Biały dzień: 20 lub 21: 春分の日 shunbun no hi. Dzień równonocy wiosennej: KWIECIEŃ: 29: 昭和の日 shōwa-no hi: Dzień Shōwa: MAJ: 3: 憲法記念日 kenpō kinenbi: Dzień Konstytucji: 4: みどりの日 midori-no hi: Dzień Zieleni: 5: 子どもの日 kodomo-no hi: Dzień Dziecka: 2 niedziela: 母の日 haha-no hi: Dzień Matki Ponadto istnieje znaczna presja rówieśników na matkę. Postrzeganie przez społeczność sukcesu kobiety jako matki zależy w dużej mierze od tego, jak dobrze jej dzieci radzą sobie w szkole." Matki w Japonii mają obsesję na punkcie edukacji swoich dzieci nazywane są Szalonymi Matkami Edukacji. Voucher na prezent na Dzień Mamy - zestaw tylko dla niej. Stawiając na zestaw podarunkowy „SUPER ONA”, wybór wymarzonego prezentu zostawiamy właśnie osobie obdarowanej. To od niej zależy, czy zdecyduje się na masaż tajski olejkami aromatycznymi, manicure hybrydowy czy może na kwiatowy masaż organiczny masłem shea. nonton fast and furious 1 sub indo. Spacerując pod koniec kwietnia po uliczkach przedmieść japońskich miast, będziemy mieli okazję zobaczyć nad dachami domów trzepoczące na wysokich masztach kolorowe karpie. Jest to zapowiedź zbliżającego się Dnia Dziecka, Kodomo-no Hi, którego obchody zbiegają się z porą kwitnienia azalii i tym samym przyjemnie kojarzą się z wiosną. Kodomo-no Hi jest barwnym akcentem tej miłej pory roku, a kultywowanie zwyczajów z nim związanych ma przynieść dzieciom zdrowie, siłę i pomyślność. Dzień Dziecka w Japonii jest świętem narodowym, które przypada na 5 maja i jest jednym z dni wolnych od pracy składających się na tzw. Złoty Tydzień. Święto wraz z jego współczesną nazwą zostało oficjalnie ustanowione w 1948 roku, ale jego korzenie sięgają wiele wieków wstecz. Stanowi ono ważny element tradycji i jest istotnym wydarzeniem w kulturze Japończyków. Wcześniej znane było pod nazwą Tango-no Sekku. Tango-no Sekku ma długą i bogatą historię. W okresie Heian (794–1185) obchodzone było piątego dnia piątego miesiąca księżycowego, w porze sadzenia ryżu. Wnętrza domów przyozdabiano wówczas kwiatami shōbu, czyli leczniczej odmiany irysa,oraz pito herbatę z ich płatków. Irysy od dawna były nierozerwalnie związane z tradycją Tango-no Sekku i stąd na określenie tego święta zamiennie używano także nazwy Shōbu-no Sekku. Dzień ten miał niegdyś inne znaczenie niż współcześnie. Jego obchody wprowadzały w pozytywny nastrój i były swego rodzaju duchowym przygotowaniem do ciężkiej pracy. Miały także zapewnić ochronę przed nieszczęśliwymi zdarzeniami. W okresie Kamakura (1185–1333), w czasach supremacji wojskowej, Tango-no Sekku stało się świętem celebrowanym głównie w rodach samurajskich. Choć zmienił się charakter święta, irysy pozostały ważnym elementem jego obchodów. Irys w języku japońskim brzmi identycznie jak słowo oznaczające „poszanowanie waleczności, męstwa”. W tym dniu sławiono więc ducha walki, odwagę i zwycięstwo. Młode, pachnące liście irysów dodawano do sake (shōbuzake) oraz do kąpieli (shōbu-no yu). Ponadto, od wieków wierzono, że irysy pomagają odpędzić złe moce, ponieważ ich liście przypominają swoim kształtem miecz. W okresie Edo (1603–1868), kiedy ustały walki domowe i zapanował pokój, Tango-no Sekku zaczęło tracić swój „wojskowy” charakter, przekształcając się w święto sławiące siłę i męstwo. Na dachach domów wywieszano proporce z podobiznami walczących samurajów oraz stawiano maszty, do których przyczepiano wstęgi z wizerunkiem karpia – symbolu siły i wytrzymałości. W połowie okresu Edo święto Tango-no Sekku obchodzono już w celu zapewnienia pomyślności chłopcom, którzy przyszli na świat w ciągu minionego roku. Z biegiem czasu święto przerodziło się w „dzień chłopców”, mający wróżyć im siłę, zdrowie oraz pomyślność. Tango-no Sekku nabierało coraz większego znaczenia, a jego obchody wzbogacano o nowe elementy. Podobnie jak w przypadku Święta Dziewcząt, Hina-matsuri,obchodzonego 3 marca, zaczęto ustawiać w domach dekoracje z lalek. „Majowe lalki”, gogatsu-ningyō, przedstawiały jednak bohaterów oraz wojowników i były dodatkiem do hełmu samurajskiego lub do całej zbroi, którą umieszczano w centrum się także zwyczaj jedzenia w tym dniu kashiwa-mochi, ciasteczek ryżowych w liściach dębu, oraz chimaki, gotowanych na parze ryżowych stożków zawiniętych w liście bambusa, które kształtem przypominają irysy. Najbardziej charakterystycznym i malowniczym elementem obchodów Tango-no Sekku stały się jednak koi-nobori, chorągwie w kształcie karpia. Zawieszone na wysokich masztach, powiewają one na wietrze, sprawiając wrażenie, jakby karpie płynęły w górę rzeki. Symbolika i zwyczaje związane z karpiami mają długą historię i są starsze niż święto Tango-no Sekku. W dawnych Chinach wierzono, że karpie po przepłynięciu długiej i rwącej Żółtej Rzeki, Huang He, zamieniają się w potężne, obdarzone niezwykłą dobrocią i wiedzą, smoki. Legenda ta trafiła również do Japonii, przypisując karpiom określoną symbolikę. Ostatecznie wykształcił się zwyczaj wieszania na masztach koi-nobori, poprzez które rodzice wyrażają życzenie, by ich dzieci były zdrowe, silne, dobre i nieustraszone, żeby odnosiły sukcesy w życiu i żeby, podobnie jak karpie, skutecznie stawiały czoła przeciwnościom losu. Kolorowe karpie wykonane z papieru lub tkaniny zawieszane są nad dachami domów, w których mieszkają chłopcy. Czarny, największy karp, zazwyczaj wieszany najwyżej, symbolizuje ojca, czerwony lub różowy – matkę, niebieski zaś najstarszego syna. Jeżeli w rodzinie jest więcej chłopców, to ich karpie mają kolejno, według wieku, kolory zielony i fioletowy. Ze względu na duże zagęszczenie domów w większych miastach, piękniejsze, bardziej okazałe i ozdobne koi-nobori łatwiej można zobaczyć w małych miejscowościach i we wioskach, gdzie tradycja zawieszania na masztach tych barwnych proporców jest nadal pieczołowicie kultywowana. Tango-no Sekku przez setki lat obchodzone było jako „święto chłopców”. Zmiana nastąpiła kilka lat po drugiej wojnie światowej, kiedy to parlament Japonii ustanowił dzień 5 maja dniem wolnym od pracy, nadając mu nazwę Kodomo-no Hi (Dzień Dziecka). W świadomości Japończyków dzień ten pozostał jednak świętem chłopców, mającym zapewnić im zdrowie i pomyślność. Dziewczęta obchodzą swoje święto w dniu 3 marca i choć Hina-matsuri nie jest dniem wolnym od pracy, jest równie piękne i ma bogatą wielowiekową tradycję. Miejmy nadzieję, że kultywowane od wieków zwyczaje związane z obchodami dawnego święta Tango-no Sekku, a współcześnie Kodomo-no Hi, zostaną podtrzymane. Chciałabym, żebyśmy jak najdłużej mogli podziwiać kolorowe koi-nobori trzepoczące nad dachami japońskich domów, żebyśmy w tym pięknym majowym dniu nadal delektowali się ciasteczkami kashiwa-mochi i życzyli naszym dzieciom zdrowia oraz pomyślności. Zdjęcia: Anna Łata Anna Łata – absolwentka Wydziału Pedagogiki i Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego. Pedagog, nauczycielka języka polskiego w Szkole Polonijnej w Tokio od początku jej istnienia. Miłośniczka kuchni wegetariańskiej. W wolnych chwilach instruktorka tańca fitness zumba. Jej pasją jest psychologia oraz taniec. W Polsce Dzień Matki przypada zawsze na 26 maja. Jak co roku, wszystkim mamom życzymy wszystkiego co najlepsze. Gdybyście się zastanawiali, jak to wygląda w Japonii… spieszę z odpowiedziami. Czy istnieje coś takiego jak “Dzień Matki” w Japonii? Tak 🙂 Pod nazwą – Haha no hi (母の日). Po raz pierwszy święto ustanowiono w roku 1931, przy okazji powstania “Związku Kobiet” – Dai Nihon Fujin-kai (大日本婦人会). Jako Dzień Matki wybrano – 6 marca ze względu na urodziny ówczesnej cesarzowej Japonii – Nagako (pośmiertnie: Jej Cesarska Mość Cesarzowa Kōjun) – żony cesarza Hirohito. Co ciekawe, dzień później na świat przyszła Atsuko – czwarte dziecko rodziny cesarskiej. Cesarzowa Nagako (źródło: Wikipedia) W 1937 roku firma cukiernicza Morinaga (森永製菓) zaczęła promować wydarzenie “Morinaga Mother’s Day Meeting” i zmieniono dzień święta na 8 maja. Morinaga – logo firmy “Dzień Matki” jak i inne święta zostały przerwane podczas trwania II Wojny Światowej, ze względu na wprowadzenie zakazu obchodzenia “świąt zachodnich” w Japonii. Ponownie “Dzień Matki” wznowiono dopiero w 1949 roku. Od tego momentu jednak, święto obchodzone jest w drugą niedzielę maja, stając się tym samym świętem ruchomym. W 2022 roku był to również 8 maja. Jak powiedzieć mama po japońsku? Określeń jest… kilka. Haha (母) – gdy rozmawiamy ze znajomymi i mówimy o naszej mamie. Hahaoya (母親) – gdy rozmawiamy z kimś innym (“formalnie”) i mówimy o naszej mamie. Okaa-san (お母さん) – gdy mówimy o czyjejś matce, ale również, gdy mówimy bezpośrednio do naszej mamy. Haha-ue (母上) – formalnie, praktycznie nikt nie używa, można spotkać się z tym określeniem w anime, zwłaszcza o tematyce feudalnej Japonii. Ofukuro (お袋) – używane rzadko podczas rozmów z bliskimi przyjaciółmi, gdy mówimy o swojej mamie – w pewnych kręgach określenie jest uznawane za niezbyt miłe. Mama (ママ) – używane często przez małe dzieci, gdy mówią do własnej mamy. Okan (おかん) – określenie używane tylko w tzw. dialekcie Kansai (rejony Kioto oraz Osaka), pieszczotliwe coś jak nasze “mamuś”/ “matka” itp. Aktualności, Polski, Święta i Festiwale Dzień Dziewczynek w Japonii – Hina-matsuri W Polsce Dzień Kobiet obchodzimy corocznie 8 marca. Jak wygląda ten dzień w Japonii? Zacznijmy od tego, iż obchodzony jest pod nieco inną nazwą i kilka dni wcześniej. Hina-matsuri ( 雛祭/ひなまつり) – Święto Lalek, Święto Dziewcząt, obchodzone w Japonii w dniu 3 marca. Dzień ten przypada w sezonie kwitnienia brzoskwiń (według kalendarza księżycowego), dlatego bywa on również nazywany Momo-no Sekku (桃の節句) – Świętem Brzoskwiń. Jest to dzień modlitwy w intencji dobrobytu dziewcząt – w trosce o ich zdrowie, właściwy rozwój fizyczny, powodzenie i szczęście. Większość japońskich rodzin – tych, w których są dziewczęta – wystawia z tej okazji hina-ningyō (雛人形), czyli specjalny zestaw lalek. Zestaw podstawowy to figurki pary cesarskiej, ubrane w stroje z ery Heian (平安時代). Choć wystarczą tylko dwie, pełen komplet składa się aż z 15 lalek. W skład kompletu lalek wchodzi para cesarska, 3 pomocników cesarza i cesarzowej, 5 muzyków, 2 ministrów i 3 strażników. Lalki są drogie i zajmują dużo przestrzeni, dlatego w mieszkaniach popularny jest zestaw podstawowy. Lalki hina są przekazywane z pokolenia na pokolenie. Jeżeli to niemożliwe, dziadkowie lub rodzice kupują go dziewczynce na jej pierwsze święto Hina-matsuri. Różne elementy zestawu otrzymują dziewczynki również w formie prezentów od dalszej rodziny i znajomych. Istnieją również specjalne potrawy (słodycze) przygotowywane na to właśnie święto m. in. są to przeróżne rodzaje ryżowych ciasteczek, również shiro-zake, czyli słodkie i łagodne, białe ryżowe wino a także chirashi-zushi (sushi porozsypywane). źródło zdjęć: Skip to content Dzień Matki w Japonii – podobnie jak w Polsce – obchodzony jest w maju. W Japonii jest to święto ruchome, przypadające na drugą niedzielę maja. Z tej okazji mamy otrzymują od swoich pociech goździki i róże. Zwyczaj ten został zapoczątkowany w okresie Showa, aby 6 marca upamiętnić urodziny cesarzowej Kōjun (matka cesarza Akihito). Powstała w 1931 roku Imperialna Unia Kobiet, dzięki swojej działalności, podczas obrad w 1937 roku ustanowiła 8 maja, jako „Dzień Pochwały Matek”. Dzień ten został spopularyzowany wśród całego społeczeństwa i od 1949 roku druga niedziela maja stała się narodowym Dniem Matki. odsłon: 1 750 Coraz większymi krokami zbliża się bardzo ważna data. Dzień Matki, bo o nim mowa, od lat jest niezmiennie obchodzony w Polsce 26 maja. Czy zawsze tak było? Na te i inne interesujące pytania odpowiemy, przybliżając historię święta. Kult matki i płodności jest znany ludzkości od jej najwcześniejszych początków. Świadczą o tym, chociażby figurki ciężarnych kobiet, które bardzo często były obiektem wielkiej czci we wielu pierwotnych kulturach. Skarby te do dziś są odkrywane podczas prac archeologicznych. Przejdźmy jednak do bardziej cywilizowanych czasów. Genezy święta wszystkich matek można doszukiwać się już w czasach starożytnych Rzymian i Greków. Mieszkańcy tych regionów otaczali szczególnym uwielbieniem matki-boginie. Wymienić tu wystarczy, chociażby mitologiczną Reję i Kybelę. W przypadku Rzymian kult matki jako bogini zaczął zanikać wraz z przyjęciem chrześcijaństwa, które jak wiadomo jest religią monoteistyczną. Jeśli w historii mielibyśmy wskazać wydarzenie, które najbardziej przypomina współczesne obchody Dnia Matki, z pewnością byłyby to „niedziele u matki”. Tradycja ta była wczesnochrześcijańskim świętem w Wielkiej Brytanii i innych częściach Europy. Przypadało ono na czwartą niedzielę Wielkiego Postu i pierwotnie było postrzegane jako czas, kiedy wierni wracali do swojego „macierzystego kościoła” – kościoła w pobliżu domu – na specjalne nabożeństwo. Z biegiem czasu niedziela u matki przeistoczyła się w święto o świeckim charakterze. W tym dniu dzieci obdarowywały swoje mamy kwiatami i innymi podarunkami. Miały być one dowodem szacunku i wyrazem podziękowania za trud włożony w wychowanie. Istnieją dowody, które jasno wskazują, że Dzień Matki był obchodzony w Polsce w dwudziestoleciu międzywojennym. Co ciekawe, data święta była wtedy ruchoma. I tak w 1934 roku mamy celebrowały 13 maja, a pięć lat później 7 maja. Organizacją obchodów i ustaleniem ich daty zajmowały się w tamtym czasie Polski Czerwony Krzyż. Dalsze koleje losu w tym okupacja niemiecka sprawiła, że w Generalnym Gubernatorstwie świętowano Muttertag, który obchodzono na terenie całej III Rzeszy. Dzień ten był szczególnie ważny w kalendarzu okupanta. Jak wszyscy wiemy, obecnie Dzień Matki w naszym kraju jest celebrowany 26 maja. Data ta przyjęła się w zasadzie tylko w Polsce. Większość krajów obchodzi Dzień Matki w drugą niedzielę maja. Jest tak w Australii, Austrii, Belgii, Brazylii, Kanadzie, Chinach, Czechach, Finlandii, Grecji, Włochach, Japonii, Niemczech, Turcji i USA. W Korei Południowej 8 maja jest Dniem Rodziców. Typowego Dnia Matki nie ma także w Mongolii. 1 czerwca celebruje się tam łączone święto matki i dziecka. W dzisiejszych czasach Dzień Matki został w znaczącym stopniu skomercjalizowany, a tym samym spłycony do wydarzenia, podczas którego wręczamy swoim mamom prezenty. Najczęściej są to kwiaty i słodycze. Z sytuacją tą walczyła Anna Jarvis, która stworzyła święto matki w 1908 roku. Sześć lat później stało się ono oficjalnym świętem w Stanach Zjednoczonych. Jarvis widząc to, jaki kształt Dzień Matki przybrał na przestrzeni lat, podjęła starania, aby całkowicie wymazać je z kalendarza. Jeśli Wam także nie podoba się wysoki stopień komercjalizacji tak ważnego wydarzenia, być może lepszym rozwiązaniem niż kupowanie prezentów będzie stworzenie ich własnoręcznie, spędzenie całego dnia z mamą (jeśli mieszkacie gdzieś dalej) lub wyręczenie jej w codziennych obowiązkach. fot.

dzień matki w japonii